(I RESPECT HIM)
ရွင္ေတာ္လက္ထက္၊ သမယခ်ိန္ခါ၊
၀ႆာန္ကာလ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ၊
မုိးဖြ႕ဲဖြဲ႕ရြာ၊ အမုိးကာမရွိ၊
အထီးတည္းျဖင့္၊ အခင္းတစ္ခု၊
ကုိယ္ရုံတစ္ထည္၊ စိတ္အားမငယ္၊
ေတာင္ေျခနားေပါက္၊ သစ္၀ါးတစ္ပင္၊
ရင္ခြင္ေအာက္မွာ၊ မရွိခ်မ္းေအး၊
ပန္းပြင့္ေလးဟု၊ ေလာကဓမၼာ၊
စိတ္မွာမထား၊ သတိတရားျဖင့္၊
ရင္ေငြ႔ေပြ႕လွ်က္၊ သူေမႊ႕ေလွ်ာ္၏။
ထုိေနာက္တစ္ခါ၊ ရသီေျပာင္းလည္း၊
ေဟမာန္ေဆာင္းတြင္း၊ အမွီကင္းလွ်က္၊
ေတာတြင္းေနရာ၊ ေက်းငွက္သရကာ၊
သံသာသီေတး၊ မၾကားဘိသုိ႔၊
တစ္ေန၀င္လွ်က္၊ တစ္လထြက္ကာ၊
တစ္ဂူသုိ႔၀င္၊ တစ္စိတ္တည္းမုိ႔၊
ဆိတ္ျငိမ္ရာ၀ယ္၊ မ်က္လႊာမွိတ္လ်က္၊
အေဖၚကင္းေသာ္၊ သူေမႊ႕ေပ်ာ္၏။
တစ္ဖန္ေရႊ႕လာ၊ ေႏြဦးကာလ၊
ဂိမွာန္ခေတာ့၊ လြင္တီးၾကပ္ေျမ၊
ပြန္းတီးပူေလာင္၊ ဤသူတစ္ေယာက္၊
မမႈေလာက္ဘဲ၊ ေရေအးမကူ၊
ေရပူမကမ္း၊ စိတ္၀ယ္လန္းလ်က္၊
ၿငိမ္းေအးကာယ၊ ေတဇာဟူက၊
ျမဴကဲ့သုိ႔ထင္၊ သူ႕ရင္ခြင္၀ယ္၊
ဓမၼေရစင္၊ ခုိ၀င္သြတ္သြင္း၊
ဒီ၀င္းကုိျဖင့္၊ ဒီႏွစ္မရက၊
ေနာင္ႏွစ္ဆက္ကာ၊ တစ္သက္တာလုပ္၊
ေနာက္မဆုတ္တမ္း၊ ခရီးလမ္းေမွ်ာ္၊
ဆုိးျပစ္သံသရာ၊ ကြ်တ္လႊတ္ရာကုိ၊
ေမွ်ာ္ကာမွန္းသည့္၊ အုိ…..ဘယ္ရဟန္း….။
ၿငိမ္း ခ်မ္း ေလစြ…ၿငိမ္း ေပစြ……………
(ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကုိ စြန္႔ျခင္သည္)
No comments:
Post a Comment